Rośnie zainteresowanie uprawą grusz – odmiany gruszek o czerwonym kolorze skórki

Justyna Dobrosz 22 listopad 2017

Kilka dni temu, we włoskiej miejscowości Ferrara, odbyły się targi poświęcone uprawie grusz – FuturPera. Są one odpowiedzią na rosnące zainteresowanie tym gatunkiem, zarówno wśród producentów, jak i konsumentów. Eksperci przekonują, że w obliczu malejącego spożycia jabłek i rosnącej produkcji, producenci jabłoni powinni zastanawiać się nad dywersyfikacją upraw. Belgowie i Holendrzy już postawili na grusze, a trend ten staje się coraz bardziej popularny również w innych krajach.

– Sadownicy w Belgii i Holandii wyrywają sady z dwukolorowych Jonagoldów i ‘Golden Delicious’ na rzecz ‘Konferencji’ i ‘Elstara’. Tej zimy łącznie w obu tych państwach będzie posadzone 1,5 tys. hektarów gruszy (ostatniej zimy także 1,5 tys., wcześniej 2 tys., a 5 lat wstecz nawet 3 tys.). W Belgii jest obecnie 10 tys. hektarów ‘Konferencji’, a jabłoni 5 tys. W Holandii udział jabłek w nasadzeniach jest większy (niemniej, obecnie grusza uprawiana jest na większej powierzchni) – mówił zimą holenderski doradca Peter van Arkel na warsztatach dla sadowników, zorganizowanych w Uleńcu pod Grójcem. – Z tego co słyszę, wielu polskich sadowników także chce sadzić ‘Konferencję’, ale pamiętajcie, że klimat w Polsce nie jest tak dobry do tego. Jest taka możliwość, ale będzie to trudniejsze – podkreślał.

O gruszach rozmawialiśmy również ze światowej sławy niemieckim analitykiem rynku dr Helwigiem Schwartau, którego zapytaliśmy, czy polecałby Polakom uprawę tego gatunku. – Dlaczego nie? Ale nie tylko 'Konferencję'. Europejskie kraje szukają nowych odmian tych owoców. Niemcy są największym rynkiem importu dla gruszek. Nie mamy ich wystarczająco dużo i szukamy nowych smaków. Podkreślę jednak po raz kolejny, że musimy wiedzieć, na jaki rynek chcemy je sprzedać. Chociażby Konferencja ma szorstką skórkę i dlatego ciężko jest ją wysłać do Chin. Azjaci interesują się polskimi gruszkami, ale potrzebują tych zielonych lub czerwonych, bez szorstkości – wyjaśniał dr Schwartau.

Chociaż na rynku gruszek, jak na razie prym wiodą te o tradycyjnej, żółto-zielonej skórce, ogromne zainteresowanie wzbudzają mniej jeszcze popularne, wybarwione na czerwono.

– ‘Williams’, ‘Lukasówka, "Konferencja" te odmiany od dziesięcioleci kształtują rynek gruszek w Niemczech. Jak dotąd, żaden rodzaj gruszki nie był w stanie znacząco zmniejszyć udziału tych trzech odmian w rynku. Alternatywy są bardziej poszukiwane niż kiedykolwiek wcześniej – zauważa Bawarskie Centrum Owoców (Bavarian Fruit Center) z Hallbergmoos w Niemczech.

Pierwsza odmiana gruszy, która pochodzi z programu hodowlanego BayOZ to ‘Alessa’, charakteryzująca się intensywną, czerwoną barwą skórki. Wybarwia się w 80%. Według wynalazcy, wchodzi w owocowanie szybko, a plon jest wysoki i regularny. Wymagane jest przerzedzanie. Pąki kwiatowe zakładają się na pędach o średniej długości. Gałęzie rosną słabo, dlatego zaleca się przycinanie pędów bocznych podczas sadzenia i w pierwszym roku. Drzewo cechuje słaby wzrost, dlatego polecana jest gęsta rozstawa. Kwitnie późno i równie późno dojrzewa, gotowa do zbiorów jest na około trzy tygodnie po "Konferencji". 'Alessa; jest typową zimową gruszką. Zerwana świeża z drzewa, nie jest jeszcze gotowa do konsumpcji. Zatem, odmiana ta jest polecana do długiego przechowywania i sprzedaży dopiero począwszy od grudnia. Te z kontrolowanej atmosfery dostępne będą co najmniej do kwietnia. Przed wprowadzeniem do obrotu, przynajmniej dwa tygodnie trzeba ją przechowywać. W pełnej dojrzałości miąższ jest soczysty, słodki, bardzo aromatyczny. Jeśli mowa o odporności na choroby, wciąż wciąż brakuje danych na temat podatności na zarazę ogniową, więc wiarygodne oświadczenie nie jest jeszcze możliwe. Minimalna podatność na parcha. Mało wrażliwa na mróz.

‘Alessa’

Inną z odmian o czerwonym rumieńcu jest ‘Falstaff‘ wyhodowany we Włoszech, ze skrzyżowania grusz Abate Fetel oraz Cascade. Potocznie nazywana jest Red Williams lub Red Abate. Gruszki ‘Falstaff‘ są łatwo rozpoznawalne, dzięki czerwonemu rumieńcowi, który porywa owoc w 50% oraz wydłużonemu kształtowi. Może się zdarzyć, że podczas zbiorów skórka będzie zielona, jeśli owoce nie miały odpowiedniego dostępu do słońca. Wybarwienie jest wyraźnym wskaźnikiem dojrzałości owoców: im bardziej dojrzały owoc, tym intensywniejszy będzie czerwony kolor, który stopniowo przechodzi w pomarańczowy, a następnie żółty, czy zielony w części, która była mniej wystawiona na słońce. Miąższ jest biały, jędrny i soczysty. Produktywność tej odmiany jest wysoka, ale cięcie musi być ostrożne, ponieważ owocuje na dwu-trzyletnich gałęziach. Gruszki dojrzałość osiągają na przełomie sierpnia i września. Następnie producenci przez minimum miesiąc przechowują je w chłodni.

Falstaff

‘Falstaff‘

‘Gräfin Gepa®’ pochodzi ze skrzyżowania ‘Nordhäuser Winterforelle’ x ‘Baierschmidt’. Wzrost tej gruszy określany jest od umiarkowanego do silnego. Plonuje regularnie. Owoce są duże, ciemnoczerwone z rumieńcem pokrywającym 70% powierzchni, podstawowy kolor skórki jest żółty. Miąższ jędrmy, soczysty, o silnym aromacie. Dojrzałość zbiorczą osiąga na koniec września, natomiast dojrzałość do konsumpcji na przełomie października i listopada. Odporna na parcha i mączniaka prawdziwego.

Grafin Gepa

‘Gräfin Gepa®’

Kolejna czerwono wybarwiona gruszka to ‘Harovin Sundown®’, która powstała z krzyżówki gruszy 'Bonkreta Williamsa' z numerowaną odmianą amerykańską. Ta klubowa odmiana rozmnażana jest na podkładce ‘Old Home’ X ‘Farmingdale 97’, która jest bardziej produktywna, a także odporna na zarazę ogniową, podobnie jak sama odmiana ‘Harovin Sundown® ’. Miąższ ma średnio twardy, soczysty i z jasnoczerwonym rumieńcem. Grusza 'Sundown' ma wysoką odporność na zarazę ogniową z oceną 9,5 na 10 w porównaniu do 'Bonkreta Williamsa', który osiąga od 3 do 4 punktów. Wydajność gruszki 'Sundown' była o 14 procent wyższa w testach polowych niż 'Bonkreta Williamsa', a czas przechowywania po zbiorach przekraczał trzy miesiące.

Harovin Sundown 4

‘Harovin Sundown®’
Źródło: http://catalogue.starfruits-diffusion.com

'Red Bartlett' to czerwona mutacja odmiany 'Bonkreta Williamsa', która wyróżnia się bordowym rumieńcem pokrywającym całą powierzchnię owocu. Jest brdziej wrażliwa na mróz niż pierwowzór.