Nie musimy tracić na ukraińskim imporcie

Rząd zdecydował o zakazie importu płodów rolnych z Ukrainy. Na wsi przyjęto to z pewną ulgą. Jednak czy słusznie? W zasadzie wszystkie autorytety rolnicze i liderzy środowisk rolniczych popierają zakaz importu płodów rolnych z Ukrainy. Jednak ja przewrotnie napiszę, że to tak do końca, to nie jest dobra decyzja. Nie tylko dla państwa polskiego, ale też nie dla rolników.

Generalnie rozumiem złość rolników, szczególnie producentów zbóż, którzy zostali dotknięci nieuczciwą konkurencją ze strony ukraińskiego ziarna. Nie może być wolnego handlu między dwoma obszarami o innych reżimach produkcji. Ich płody rolne nie spełniają naszych norm, co przecież stało się podstawą do zakazu importu ukraińskiego zboża na Słowację. Do tego oszukiwanie, że zboże przyjeżdża jako "techniczne" a dostarczane jest do młynów, czy też wchodzi w nasz obszar celny w procedurze tranzytu, ale sprzedawane jest w kraju, to po prostu patologia prawna, pewnie ustawiona pod czyjś konkretny interes. Jestem zwolennikiem wolnego rynku i konkurencja mi nie przeszkadza, wręcz przeciwnie, jednak zasady muszą być równe dla wszystkich. Jednak czy aby ukrócić sprzedaż ukraińskiego zboża w Polsce potrzebny był aż całkowity zakaz wwozu? Czy w ogóle ten zakaz jest do wyegzekwowania?

Niezależnie od tego jak potoczą się losy polskiego embarga, to ukraińska konkurencja nie zniknie z horyzontu polskich rolników, w tym sadowników. Wiecznie murów, w postaci administracyjnych zakazów, budować nie będziemy, tym bardziej, że ukraińskie płody rolne – prędzej czy później – wrócą na rynki światowe, gdzie dalej będą dla nas konkurencją. Trzeba już dziś myśleć jak ustawić się wobec rosnącego rolniczego giganta za naszą wschodnią granicą. Na handlu ukraińskim zbożem zarabiają w Polsce wszyscy, a tracą rolnicy. Zarabiają firmy transportowe, kolej oraz porty. Nie ma łatwiejszych pieniędzy w gospodarce niż zarabianie na pośrednictwie towarowym. Dlatego dobrze byłoby abyśmy te pieniądze – jako kraj – dalej zarabiali. Holandia zbudowała swoją potęgę na handlu cudzym towarem, w tym płodami rolnymi z Polski. Jakie to miało znaczenie dla tego kupieckie narodu, świadczy to, że o handlu polskim zbożem mawiali "Moedernegotie " - matka całego handlu. Może i my moglibyśmy zbijać pieniądze na pośrednictwie w obrocie ukraińskimi płodami rolnymi? Ukraińskie płody rolne nie mogą finalnie trafiać do Polski, dopóki nie będą spełniały naszych norm jakości. Jednak pomysł z systemem kaucyjnym jest całkiem prosty, uczciwy i dawałby gospodarce zyski bez uszczuplania zysków polskich rolników. W ogóle to moment wojny ukraińskiej i blokady portów czarnomorskich jest dobrą chwilą, aby przekierować łańcuchy dostaw przez nasz kraj. Zarabiajmy na ich produktach, na ich transporcie, magazynowaniu, przeładunku. Dodatkowym plusem dla naszych rolników będzie fakt, że odbiorcy ukraińskiego zboża, warzyw czy owoców, którzy do wojny kupowali je przez Odessę, teraz będą musieli ich szukać w Gdański czy Szczecinie. Czyli do Polski będą pielgrzymowali kupcy z Azji i Afryki. Skoro już tu będą, to jakim problemem będzie im zaoferować i nasze produkty? Holandia zbudowała kapitał na handlu polskim ziarnem, ale nie przeszkodziło jej to zostać potęgą w produkcji rolnej, wręcz przeciwnie. Handel i produkcja się nie wykluczają, przeciwnie – dają efekt synergii. Ukraińskie sąsiedztwo jest faktem, Ukraina będzie potęgą rolną czy nam się to podoba czy nie. Musimy się jakoś wobec tego ustawić. Budowanie murów (także tych biurokratycznych) nic nie da na dłuższą metę. Może gdybyśmy mieli malutkie rolnictwo jak Szwajcaria czy Norwegia, to moglibyśmy je odcinać od świata, ale my jesteśmy potęgą eksportową i nawet jeśli zamkniemy swój rynek na ukraińską konkurencję, to spotkamy ją na w innych miejscach na świecie. Wiem, że ten temat jest bardzo szeroki i istnieje tu wiele aspektów, których jeszcze nie poruszyłem w tym tekście, jednak nie chciałem zbyt mocno gmatwać głównego przesłania.