Nauka z historii

Natrafiłem na ukroliwy post na Facebooku, którym chcę się z Państwem podzielić.

"W I poł XX w. jednym z najlepiej prosperujących majątków w powiecie grójeckim były Lechanice. Miejscowy majątek zakupił od w 1895r. pisarz dworski z Michałowa - Kazimierz Andrzej Brzeziński wraz z żoną Felicją z Dal Trozzów. W tym samym roku Brzezińscy zamieszkali wraz z rocznym synkiem Kaziem w lechanickim dworze. Jego ojciec z tej okazji w dworskim ogrodzie posadził drzewo. Podobno rośnie tam do dziś. W 1918 r.na fundamentach starego dworu pamiętającego jeszcze czasy Czarnieckiego Kazimierz Andrzej Brzeziński zbudował dla swojej rodziny urokliwy pałacyk wg projektu wybitnego polskiego architekta II poł. XIX w. Apoloniusza Nieniewskiego. W 1929 r. majątek po rodzicach objął Kazimierz Antoni Brzeziński oraz jego siostra Maria. Lechanicki dziedzic uzyskał wszechstronne wykształcenie z zakresu rolnictwa, historii, politologii oraz zarządzania. Jak wynika z relacji jego stryjecznego brata Stanisława Brzezińskiego w stolicy uczył się także języków obcych oraz podobnie, jak 2 siostry gry na fortepianie. Efekty tej nauki były widoczne i zdumiewające. Kazimierz Brzeziński posługiwał się biegle 8 językami. W1928 r. ożenił się z córką kolejarza Anną Marią Piasecką. Owocem ich miłości była ich jedyna córka – Anna Maria zwana Anutką. Przy drodze wiodącej z lechanickiego dworu do trasy Warka-Falęcice Brzeziński wzniósł istniejącą do dziś kapliczkę. Jej patronką jest św. Anna. Jest to jedna z nielicznych pamiątek po wielkim patriocie i wybitnym Polaku Kazimierzu Antonim Brzezińskim.

Majątek Brzezińskich w Lechanicach nad Pilicą był ogrodzony. Przy bramie wjazdowej stał budynek zwany kordegardą. Dalej znajdowało się tzw. „podwórzysko”. Składało się z 2 części. Na tzw. „większym podwórzu” mieściła się duża, drewniana szopa na sprzęty rolnicze oraz młockarnie. W jej sąsiedztwie stała nowoczesna obora z czerwonej cegły. Stało w niej 40 krów rasy holenderskiej. Właściciel majątku Lechanice Kazimierz Brzeziński był dumny z swojej hodowli. Latem krowy „holenderki” wypasano na nadpilickich łąkach. Najbliżej dworu stała stajnia fornalska, a za nią cugowa. W folwarku na tzw. „mniejszym podwórzu” mieściły się kurniki. W majątku był także budynek dla indyków.

Lechanicki dziedzic Kazimierz Brzeziński angażował się w różnorodne projekty ważne dla lokalnej społeczności. Wspierał finansowo budowę szkoły we Wrociszewie oraz był członkiem miejscowej Rady Gminnej. W 1925 r. w Lechanicach Brzeziński powołał Kasę Stefczyka. Dzięki jego zaangażowaniu pracownicy dworscy założyli związek zawodowy. (...)" [pisownia oryginalna] (źródło: Facebook/Rezydencje ziemiańskie Grójecczyzny )

Nie dlatego, że jestem jakimś fanem Grójecczyzny. Zwróćcie Państwo uwagę na opis wykształcenia młodego dziedzica dobór Lechanice. Przyszły rolnik – bo z tego czerpał swoje dochody – odebrał wykształcenie, oczywiście, rolnicze, co jest jasne. Jednak obok tego nauczono go języków obcych, ale także politologii i zarządzania. Dlaczego go tego uczono i jak go to odróżniało od sąsiadów-chłopów?

Otóż on miał prowdzić gospodarstwo towarowe, biznes, firmę nastawioną na zysk. Jego sąsiedzi, chłopi, nie prowadzili biznesu. Oni uprawiali głównie dla siebie. Sadzili tyle ziemniaków i kapusty, aby im starczyło do następnego sezonu. Ich gospodarstwa miały zapewnić im zapasy jedzenia na cały rok, jak coś udało się z tego sprzedać, to wpadał "gotowy grosz" (stąd nasze dzisiejsze określenie "gotówka"), ale nie produkowali z przeznaczeniem na rynek. Taka właśnie była różnica między gospodartwami chłopskimi a rynkowymi. Dlaczego właściciel Lechanic miał mówić w obcych językach? Dlaczego odebrał wykształcenie rolnicze albo politologiczne? Człowiek ten miał produkować na rynek, więc musiał potrafić sprzedać swoje produkty w świecie. Raczej przecież nie jechał z nimi na jarmark do pobliskiego miasteczka, tylko wysyłał gdzieś daleko w świat. Musiał więc dogadać się jakoś z potencjalnymi nabywcami a istniały niewielkie szanse aby tamci mówili po polsku. Już wtedy rynek rolny był rynkiem globalnym (przeczytajcie Państwo "Ziemię obiecaną" i skąd importował Moryc Welt bawełnę), klientów należało szukać poza rodzimymi stronami. Po co rolnikowi wiedza politoligiczna lub historyczna? Ponieważ handel jest uzależniony od polityki. Nie da się zrozumieć przepływów towarowych w świecie, jeśli nie będziemy rozumieli zależności politycznych między państwami. Jeśli ten młody dziedzic Lechanic miał poradzić sobie ze sprzedażą swojej produkcji w świecie, to nie mogło zabraknąć mu wiedzy o międzynarodowej polityce. Na koniec dochodzimy do kwestii zarządzania, z którego to obszaru też odebrał wykształcenie. Sam o tym mówię od lat, że za dużo u nas szkoleń z cięcia i pryskania, a za mało z zarządzania gospodarstwem. Jak wiadać ludzie początku XX wieku już to rozumieli.

Gospodarstwo towarowe to przedsiębiorstwo, trzeba w nim zarządzać ludźmi, maszynami, budynkami a przede wszystkim budżetem. Właśnie przez naszą branżę przetacza się dyskusja o pracownikach sezonowych, która nam tak brutalnie uświadamia, że musimy się nauczyć zarządzać tymi ludźmi. Sto lat temu profesjonalni rolnicy już to wiedzieli. Dziś sami sobie musimy odpowiedzieć na pytanie: idziemy w prawdziwe rolnictwo towarowe i chcemy prowadzić biznesy czy dalej gospodarujemy na ojcowiznie jak chłopi u Reymonta? Te dwie alternatywy się wykluczają. Jeśli chcemy być jak dziedzicowie Lechanic, to musimy się uczyć języków i zarządzania firmą, jeśli chcemy być jak Boryna, to wystarczy, że pojmiemy zasady cięcia na klik.