Dolistne dokarmianie wapniem sadów jabłoniowych
Dolistne dokarmianie wapniem odgrywa kluczowe znaczenie profilaktyczne w ograniczaniu chorób fizjologicznych. Pomimo tego, że pierwiastek ten jest pobierany przez rośliny w dużych ilościach jest nierównomiernie dystrybuowany do poszczególnych części w roślinie, gdyż transport wapnia zależy od obecności auksyn. Występowanie tego rodzaju regulatorów wzrostu w poszczególnych częściach roślin zmienia się w zależności od okresu ich wzrostu i rozwoju.
W początkowym okresie wegetacji wapń pobierany przez korzenie trafia do pąków kwiatostanowo -liściowych, a następnie do młodych zawiązków. W miarę rozwoju roślin i po ustaniu intensywnych podziałów komórkowych częściami, które przejmują największe ilości wapnia kosztem zawiązków owocowych są długopędy. Należy zaznaczyć, że ilość pobieranych z gleby jonów wapnia w tym okresie sezonu wegetacyjnego zmniejsza się. Dodatkowo ilość wapnia wykorzystanego z gleby przez pąki kwiatowe i bardzo młode zawiązki może ulec zachwianiu i/lub przyhamowaniu na skutek różnego rodzaju niesprzyjających warunków. Dlatego tak istotne znaczenie ma dostarczenie innych, ale bardzo istotnych i ważnych składników, w tym również o działaniu antystresowym, które ochronią roślinę i pozwolą na pracę w pełnym zakresie.
Dostarczanie wapnia w formie doglebowej tj. wapnowania tylko nieznacznie ogranicza rozwój chorób o podłożu fizjologicznym wywołanych niedoborem tego składnika lub nie ma na niego żadnego wpływu. Wapń wykorzystywany przez korzenie do owoców dostarczany jest tylko do końca czerwca tj. do momentu zakończenia intensywnych podziałów komórkowych.
Na podstawie wieloletnich obserwacji i badań naukowych wykazano ścisłą korelację pomiędzy wielkością owoców, a występowaniem chorób fizjologicznych. W owocach dużych notuje się częstsze i bardziej intensywne występowanie tego typu patogenów, dlatego tak istotne jest odpowiednie dostarczenie tego składnika w produkcji jabłek deserowych. Do najgroźniejszych i najczęściej występujących chorób zalicza się gorzką plamistość podskórną, która występuje w różnym nasileniu w zależności od odmiany i sezonu.
W praktyce sadownicy mają kilka zabiegów agrotechnicznych, które zwiększają zawartość tego składnika w owocach. Najprostszym i najczęściej stosowanym sposobem zwiększającym poziom wapnia i ograniczającym występowanie chorób fizjologicznych jest pozakorzeniowa aplikacja tym składnikiem. Dodatkowo odżywianie wapniem wpływa na jędrność i zdolność przechowalniczą. Praktyka pokazuje, że odżywianie wapniem nie zawsze przynosi pożądane i zadowalające efekty, w dużym stopniu zależy to od tego czy ten składnik jest dostarczany samodzielnie czy też z dodatkiem makro, mikroelementów, biostymulatorów i wyciągów z alg morskich.
Z doświadczeń prowadzonych w Sadowniczym Zakładzie Doświadczalnym w Brzeznej pod kierunkiem dr Marii Buczek, prywatnym gospodarstwie sadowniczym na Wyżynie Sandomierskiej oraz we Francji pod kierunkiem Yvin J. C. i Dufilsa A., w których oceniano wpływ technologii opartej na wyciągach z alg morskich na jędrność i zdolność przechowalniczą jabłek wynika, że zastosowanie wapnia w postaci preparatu Fertileader Elite miało korzystny wpływ na zachowanie jędrności w trakcie przechowania owoców w porównaniu do kontroli. Technologia oparta na bazie wyciągów z alg morskich pozwala na wydłużenie okresu przechowywania oraz na lepsze i dłuższe gospodarowanie owocami.
dr inż. Magdalena Kapłan – Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie (Skrót opracowania: „Wpływ biotechnologii morskiej na zdolność przechowalniczą jabłek” Anna Rogowska)
Obserwuj nas w Google News
