Odmiany letnie

A co kolega napisze o Delbardelice

Delbardelice jest odmiana francuską. W pierwszych latach po posadzeniu drzewa rosną silnie, później umiarkowanie silnie. W okres owocowania w chodzi w 4 roku po posadzeniu, plonuje umiarkowanie obficie, ma skłonności do przemienności owocowania. Dojrzałość zbiorcza tej odmiany przypada na kilka dni po odmianie Faworytka. Bardzo słabo zrasta się z pigwa dlatego trzeba unikać jej szczepienia na tej podkładce. Bardzo mało podatna na parcha natomiast jeżeli chodzi o zarazę średnio podatna. Jest odmianą średnio wytrzymałą na mróz.

ok o tych letnich odmianach chyba wszystko. A jeszcze mam pytanko co trzeba wiedzieć zanim się założy sad gruszowy?

No na temat założenia sadu gruszowego można pisać bardzo dużo. Wiadomo że grusza jest gatunkiem wymagającym pod względem stanowiska i jej uprawa w Polsce także ze względów klimatycznych jest bardziej ryzykowna w porównaniu do jabłoni. Błędy popełniane przy zakładaniu kwatery gruszowej mogą mieć przykre następstwa w późniejszych latach prowadzenia sadu. Niewątpliwie sad gruszowy stanowi bardzo duże wyzwania i aby mu sprostać należy, między innymi, dobrać: Odpowiednie stanowisko, glebę, podkładkę i odmianę. Tylko wtedy ta wieloletnia, niemała przecież inwestycja, ma szansę szybko się zwrócić i zapewnić sadownikowi odpowiedni dochód. Co konkretnie interesuje przy założeniu sadu gruszowego?

Ok. Czyli można pytać o wszystko. Jak jest z wyborem stanowiska pod taki sad jaki teren i oczywiście czy warunki klimatyczne i glebowe mają jakiś wpływ na założenie takiego sadu?

Wybór odpowiedniego stanowiska pod sad gruszowy ma istotne znaczenie w powodzeniu tej uprawy. Grusza należy do gatunków bardzo wrażliwych na warunki klimatyczne, zwłaszcza na niską temperaturę zima i wiosną. Spadki po wyżej -25 mogą powodować uszkodzenia paków kwiatowych, a nawet pędów jednorocznych. Na stopień przemarznięcia maja wpływ, między innymi, występujące ocieplenia zimowe oraz podkładka i odmiana. Drzewa gruszy kwitną wcześniej niż jabłoni, więc ich kwiaty i zawiązki są bardziej narażone na przymrozki wiosenne. Wszystko to sprawia, że wybór odpowiedniego stanowiska do uprawy gruszy powinien być bardzo staranny.
Najlepsze tereny to lekkie wzniesienia i łagodne skłony południowa-zachodnie. Niezbyt właściwe są dobrze nasłonecznione stoki południowe, które sprzyjają wczesnej wegetacji i tym samym powstawaniu szkód mrozowych i przymrozkowych. Pod grusze nieprzydatne są tereny nisko położone w pobliżu łąk i lasów. Bardzo należy unikać bezodpływowych kotlin, wąskich dolin rzek i dolnych części skłonów, ponieważ tworzą się tam zastoiska mrozowe. Trzeba nam pamiętać żeby nie sadzić gatunków podatnych na zarazę ogniową, tj. głóg, irga, czy jarzębina.
Grusze najlepiej udają się na glebach żyznych, przepuszczalnych, głębokich i ciepłych. lepiej rosną na lżejszych glebach i gliniasto-piaszczystych o dostatecznej wilgotności, zaliczanych do II, III i IV klasy bonitacyjnej. Bardzo przydatne są jeszcze lessy oraz gleby gliniaste zasobne w wodę. Nie należy sadzić grusz na glebach zbyt ciężkich i podmokłych, gdzie niestety korzenie maja utrudnione warunki pobierania żelaza, na którego niedobór gatunek ten jest bardzo wrażliwy (chloroza liści) Jeżeli chodzi o poziom wody gruntowej powinien znajdować się on an głębokości od 1,5 dla drzew sadzonych a pigwie i do 2-2,5 m sadzonych na gruszy kaukaskiej.
Odmiana bardzo podatna na niedobór wody to 'Konferencja'. Bardziej odporne na niekorzystne warunki glebowe i wodne są drzewa uszlachetnione na siewkach gruszy kaukaskiej . Na słabszych glebach, szczególnie grusze okulizowane na pigwie, wymagać będą nawadniania

a jak jest z podkładkami dla grusz jakie najlepiej wybrać. I czym one się charakteryzują?

Jeżeli chodzi o podkładki to w produkcji szkółkarskiej dla gruszy stosuje suę obecnie dwa rodzaje podkładek: generatywną gruszę kaukaską( poleca się jej trzy typy 'Belia', 'Doria', i 'Elia') oraz wegetatywną pigwę ( typy MA, MC, oraz S1) . Niestety wadą wszystkich typów gruszy kaukaskiej jest silny wzrost oraz późne wchodzenie w2 owocowanie odmian na nich uszlachetnionych. Ponadto podkładka ta jest wrażliwa na guzowatość korzeni i wytwarza liczne odrosty korzeniowe, może również powodować drobnienie owoców. Do bardzo ważnych jej zalet należą: wytrzymałość na mróz, zgodność zrastania się ze wszystkimi odmianami, mała podatność na brunatną plamistość liści, tolerancja na wirusy oraz dobre zakorzenienie w glebie - drzewa nie wymagają podpór. Grusza kaukaska może być wykorzystywana w sadach mniej intensywnych i tylko dla odmian natury słabiej rosnących. Jest niewątpliwie bardzo dobrą podkładką dla grusz japońskich.
Gęste nasadzenie silnie rosnących drzew gruszy nie byłoby możliwe bez wprowadzenia do uprawy odpowiedniej podkładki karłowej, a taką w Polsce nadal jest tylko i wyłącznie pigwa. Oprócz osłabiania wzrostu , do dużych zalet tej podkładki należy: przyspieszenie wejścia drzew w owocowanie, wyższa ich plenność oraz korzystny wpływ na wielkość owoców. Jednak podkładki pochodzące od pigwy charakteryzują się małą odpornością na mróz. (przy braku pokrywy śnieżnej mogą przemarzać już w temperaturze -18C) oraz wykazują niezgodność fizjologiczną z niektórymi odmianami szlachetnymi miedzy innymi z odmianą ,Faworytka' i Bonkreta Williamsa'. Wadą pigwy jest niestety duża wrażliwość na wirusy, brunatną plamistość liści i zarazę ogniową. Pigwa tworzy kilka różniących się miedzy sobą typów. W Polsce najwięcej grusz sadzi się na 'Pigwie S1'. Typ ten jest mało wrażliwy na guzowatość korzeni oraz średnio podatny na brunatną plamistość liści. Spośród podkładek 'Pigwa S1' jest najbardziej odporna na mróz i przez to uprawa drzew na tej podkładce jest najmniej ryzykowna polskich warunkach klimatycznych. Posiada również najlepiej rozwinięty system korzeniowy, ale i tak grusze na niej uszlachetnione wymagają podpór i mają wyższe, od gruszy kaukaskiej, wymagania glebowe

A jak jest z przygotowaniem gleby pod sad gruszowy? co i ile stosować.? i czy sad nowy musi byc po starym sadzie założony?

Obecnie większość sadów gruszowych zakłada się w miejscu wykarczowanego, starego sadu. Strukturę gleby oraz skutki "zmęczenia" najlepiej poprawi obfite nawożenie organiczne w postaci obornika ok 40t./ha lub uprawa odpowiednich gatunków roślin na przyoranie( tzw. nawozy zielone). Wysiane wiosną roślin należy rozdrobnić pod koniec czerwca. Następnie wysiewa się nawóz fosforowo-potasowy stosownie do wyniku analizy chemicznej gleby i głęboko przyoruje pługiem z pogłębiaczem. Głęboka orka jest konieczna dla spulchnienia podłoża i wymieszania składników pokarmowych. W tym samym roku można jeszcze raz wysiać nawozy zielone, a po ich rozdrobnieniu rozrzucić nawóz wapniowo-magnezowy ( w przypadku gdy zachodzi taka potrzeba) i wykonać podorywkę. Ze względu na możliwość przemarznięcia grusze lepiej sadzić na wiosnę. Należy tylko pamiętać o kilkukrotnym, obfitym podlaniu posadzonych drzewek.
Na polu, na którym planujemy posadzić grusze, poleca się uprawę roślin wywierających korzystny wpływ na drzewa, takich jak: gorczyca, gryka, facelia, peluszka i mieszanki roślin strączkowych. Rośliny te tworzą dużą masę zieloną, a równocześnie oczyszczają glebę z chwastów i są źródłem próchnicy. Chwasty trwale należy zniszczyć jeszcze przed karczowaniem starego sadu.