Szkodniki gruszy

Jakie są szkodniki gruszy i jakie szkodniki stwarzają największe zagrożenie? Jak można ich ewentualnie podzielić?

W sadach produkcyjnych gruszy największe zagrożenie stwarzają szkodniki żerujące na zawiązkach owocowych i owocach, ponieważ bezpośrednio wpływają na wysokość i jakość plonu. Należą do nich następujące gatunki: paciornica gruszowianka, kwieciak gruszowiec, owocnica gruszowa, i zwójkówki. Wystąpienie dużej populacji paciornicy może być przyczyną utraty prawie całego plonu. W latach. gdy kwitnienie drzew jest słabe, uszkodzenia spowodowane przez kwieciaka lub owocnicę mogą być przyczyną miernego plonowania gruszy. W sezonie są larwy zwójkowatych. Bardzo niebezpiecznym szkodnikiem sadów opryskiwanych jest miodówka gruszowa plamista. Ordzawienia i pęknięcia skórki - początkowo zawiązków, a potem owoców - może powodować wzdymacz gruszowy, wystepujący masowo w okresie wiosennym.
Szkodniki żerujące na młodych liściach i pędach powodują szkody o mniejszym znaczeniu, chociaż występując w dużym nasileniu mogą w istotny sposób zahamować wzrost młodych pędów.Należą do nich pryszczarek gruszowiec, midówka czerwona,mszyce, szpeciele i wciornastki. Są to szkodniki szczególnie niebezpiecznie dla młodych i silnie ciętych sadów. Wymienione szkodniki mogą być przyczyną nie tylko zahamowania wzrostu wierzchołków, ale także ich zamierania. Bardzo ważne w ochronie sadów jest stosowanie materiału szkółkarskiego wolnego od zimujących form szkodników. Skład gatunkowy szkodników występujących n gruszach zależy przede wszystkim od wieku drzew, lokalizacji sadu oraz sposobu prowadzenia ochrony. Niektóre szkodniki żerują głownie w sadach intensywnie opryskiwanych szczególnie miodówka gruszowa plamista i przędziorki. Inne mogą być problemem w sadach o ograniczonej liczbie zabiegów, np paciornica gruszowianka, kwieciaki i zwójkówki.

Jak jest z tymi kwieciakami : gruszowym i jabłkowiec.

Kwieciak gruszowiec Anthonomus piri Koll.- Zasadnicze szkody powodują larwy. W okresie wiosennym paki gruszy nie rozwijaja się, wewnątrz nich znajduje się larwa lub poczwarka szkodnika. Później w dolnej części pąków widać okrągłe otworki. jedna larwa tego gatunku niszczy w paku zimowym od 5 do 11 kwiatów. Szkody wyrządzone przez kwieciaka gruszowca mogą być bardzo duże, chociaż dotychczas jego masowe występowanie zdarza się na ogół lokalnie. Szkodliwość kwieciaka gruszowca jest znacznie większa niż kwieciaka jabłkowca, który również może występować na gruszy. Owad dorosły kwieciaka gruszowca jest ciemnobrązowym chrząszczem, długości ok 4 mm. W pakach zimują jaja, z których na przedwiośniu wylęgają się larwy. Żerują one wewnątrz pąków, wyjadając zawiązki kwiatostanów. W końcu maja lub na początku czerwca pojawiają się chrząszcze, które wychodzą przez otwory wygryzione u podstaw wyniszczonych pąków. Po kilku dniach, a czasem dłużej trwającym okresie żerowania na liściach, chrząszcze kryją się pod korę. Dopiero we wrześniu samice składają jaja pojedynczo w otwory wygryzione w pąkach.
Chrząszcze należy zwalczać w okresie ich pojawiania się, najczęściej na początku czerwca.

Kwieciak jabłkowiec Anthonomus pomorum - Jest bardzo groźnym szkodnikiem jabłoni, ale może także uszkadzać grusze i pigwy. Larwy wyjadaja wnętrze pąka kwiatowego, podcinają płatki, które zasychają i ochraniają larwę. Największa szkodliwość kwieciaków występuje w latach słabego kwitnienia drzew. Dorosły chrząszcz oraz larwa z wyglądu podobne są do kwieciaka gruszowca. Zimują dorosłe osobniki, pod korą drzew. Z kryjówek zimowych wychodzą najczęściej przy temperaturze powyżej 8 stopni Celsjusza. przy temperaturze 12 stopni przelatują na nabrzmiałe pąki, w których wygryzają otworki. Wkrótce po pęknięciu i rozchyleniu się pąków kwiatowych, samice wygryzają w nich otwór i składają do wnętrza każdego pąka po jednym jaju. Składanie jaj trwa ok 3 tygodni. Po upływie 1-2 tygodni wylegają się larwy.
Chrząszcze należy zwalczać w okresie bezlistnym, tuż przed okresem lub w okresie pąków przy temperaturze powyżej 12 stopni.

Czy miodówka gruszowa plamista jest bardzo grożna ?

Midówka gruszowa plamista - Larwy wysyssają sok z komórek i wydzielają "rose miodową. Na liściach, owocach i pędach pokrytych - rosą - rozwijają się grzyby sadzawkowe w postaci czarnego nalotu. Sa one przyczyna osłabienia rozwoju drzew, opadania pąków kwiatowych i zawiązków owocowych, miernego zawiązywania pąków na rok anstępny, przedwczesnego opdania liści, przemarzania i zamierania drzew oraz całkowitej utraty wartości handlowej owoców. owoce są niesmaczne i zanieczyszczone. Owad dorosły jest pluskwiakiem, z błoniastymi skrzydłami ułozonymi daszkowato i zmieniającymi się zabarwieniem ciał. larwa jest płaska, przechodzi 5 stadiów rozwojowych. Zaraz po wylgnięciu jest podłużna, zlotopomarańczowa, niewiele większa od jaja. Później larwy są dobrze widoczne gołym okiem. Zimuja owady dorosłe. Na przedwiośniu i wiosną samice skaładaja jaja na pędy zdrewniałe, później na rozwijające się pąki i liście. W ciągu roku rozwijają się trzy pokolenia tego szkodnika. Dorosłe midówki przenoszą fitoplazmę powodującą zamieranie gruszy. Szkodnik ten masowo wystepuje w sadach opryskiwanych mało sllektywnymi insektycydami. W małym nasileniu pojawia się w sadach nieopryskiwanych. Jest tam skutecznie niszczony przez liczne organizmy pożyteczne- drapieżce i parazydoidy..
Osobniki dorosłe należy zwalczać w okresie bezlistnym drzew. Następnie zabiegi zalecane są w fazie białego pąka kwiatowego tuż po opadnięciu płatków kwiatowych oraz w czerwcu.

O co chodzi z ta midówką czerwoną?

Miodówka czerwona - Cacopsylla pyrisuga - Żerowanie larw tego gatunku powoduje charakterystyczne deformacje pąków, liści i pędów, co jest przyczyną zahamowania wzrostu drzew. Szkodniki jest szczególnie groźny dl młodych grusz. Gatunek zbliżony wyglądem do miodówki plamistej. Wczesną wiosną do sadu przylatują owady dorosłe - zimują najprawdopodobniej na roślinach iglastych. Pod koniec kwietnia samice składają jaja na rozwijające się pąki i liście, co powoduje ich charakterystyczne deformacje. Wylęgające się larwy żerują gromadnie, początkowo na liściach i zielonych pędów, później na pędach zdrewniałych. Żerowanie i rozwój larw trwa ok 4 tyg. , po czym przekształcają się w owady dorosłe, które przelatują na inne rośliny. Na gruszy rozwija jedno pokolenie,. W sadach chronionych insektycydami występuje w niewielkim nasileniu. Zwalczać należy tuż przed kwitnieniem i tuz po kwitnieniu gruszy.

Jakie spustoszenie niesie ze sobą podskórnik gruszowy?

Podskórnik gruszowy - Eriophyles piri- W wyniku żerowania podskórnika uszkadzane są pąki, z których wiosną ze znacznym opóźnieniem rozwijają się zdeformowane blaszki liściowe, a następnie na dolnej stronie liści w ciągu kilku dni tworzą się pęcherzyki, do których wnikaja samice, by zaolożyc tam jaja. Wiosną pęcherzyki są jasnozielone, latem jesienią rdzawobrązowe lub brunate z centryczne ułożonymi otworkami. Uszkodzone części liścia zamierają, co zmniejsza powierzchnie asymilacji. Podskórnik gruszowy oprócz uszkodzeń pąków i liści może powodować opadanie zawiązków owocowych. Prowadzi to do ograniczenia plonowania. Podskórnik gruszowy jest roztoczem z rodziny szpecielowatych. Zarówno postać dorosła, jak i nimfy są krztałtu robakowatego o mlecznym zabarwieniu.
Zimują samice, które gromadzą się najliczniej pod druga i trzecią łuską pąków kwiatowych i liściowych. Pod jedną łuską zimuje od kilku do kilkuset osobników, a w jednym pąku może zimować ich nawet kilka tysiecy najczęściej w okresie pękania pąków zimujące samice rozpoczynają żerowanie w głębi pąków i tam składają jaja. Rozwój pierwszego pokolenia odbywa sie w pąkach, w katach rozwijających się liści i przy nasadzie ogonków. W ciągu roku pojawiają się 4 pokolenia tego szkodnika.
Zimujące osobniki nalezy zwalczać w czasie pękania pąków. Zabieg dobrze jest powtórzyć w fazie zielonego pąka. Liczebność podskórnika gruszowego mogą ograniczać drapieżne roztocze z rodziny dobroczynkowatych.