Gala nie jest dla każdego

Ostatnio w trochę kpiarskim tonie napisałem o sadzeniu, szczególnie Gali czy Red Deliciousa. Jednak generalnie podzielam zdanie niektórych komentujących, że to trend w dobrym kierunku. Zawsze byłem zdecydowanym zwolennikiem sadownictwa elitarnego, a nie powszechnego. Również zdecydowanie opowiadam się za dostosowaniem naszej bazy produkcyjnej do światowych trendów. Wszystko to każe mi sądzić, że dobrze robimy – jako branża – brnąc w Galę czy Red Deliciousa.

Oczywiście zupełnie inaczej to może wyglądać z perspektywy indywidualnej. Te odmiany są naprawdę trudne w produkcji, dużo trudniejsze niż Szampion czy Idared. Plonowanie na takich poziomach jak w przypadku Ligola też jest na nich ciężko uzyskać. No i w tych topowych odmianach jakość daje naprawdę dużo większe zyski. Patrząc na pamiętną dyskusję o prewencyjnym działaniu cieczy kalifornijskiej na parcha, śmiem twierdzić, że dość spora grupa sadowników nie poradzi sobie z produkcją Gali. Nawet jeśli wsadzą drzewka, to będą mieli problem z uzyskaniem plonów i jakości. Nawet jeśli ludzie masowo będą sadzić Galę, to 1) na Galę jest dość duży popyt światowy, 2) daje ona zdecydowanie niższe plony niż taki Ligol czy Red Jonaprince, a więc negatywne następstwa tych nasadzeń będą miały mniejsze oddziaływanie na rynek. Tempo wymiany nasadzeń Gali czy Red Deliciousa również może zaskoczyć niewprawnego producenta i jeśli ktoś ma nadzieję, że te drzewa będą po 20 lat w sadzie jak Ligol, to może się szybko rozczarować.

Bardzo ciekawym aspektem handlu Galą jest ograniczone okno zbytu na niektórych rynkach. Takie Indie czy ZEA w marcu mogą już kupować świeże jabłka z Nowej Zelandii, RPA czy Chile, a więc ich popyt na polskie owoce z chłodni zaczyna spadać. Rynki te również są także jednym z najbardziej dochodowych, a więc będzie to wymuszało na producentach rezygnację z tego przekleństwa polskiego handlu, czyli spekulacyjnego trzymania wszystkiego do lutego. Trend na sadzenie Gali, na dostosowanie polskiej produkcji do wymagań świata, uważam za korzystny, bo nie wszyscy, którzy dziś produkują Szampiona i Ligola będą w stanie produkować Galę, nawet jeśli zaczną ją sadzić masowo.

Tu nie chodzi nawet o agrotechnikę, bo tę dostarczają firmy doradcze, ale o pewien sposób myślenia o sadzie, jako biznesie. Jeśli ktoś chce mieć Galę bez raków, to nie może zamykać opryskiwacza w garażu zaraz po zbiorach. Jeśli ktoś chce mieć duże rozmiary Gali, to nie może odpuścić sobie przerzedzania. Jeśli ktoś chce mieć jędrność, to nie może zrezygnować z nawożenia. Nad kolorem też trzeba popracować. Pamiętam te dyskusje o słuszności przerzedzania, pamiętam szydzenie z częstotliwości nawożenia wapniem. Nie, nie wszyscy będą produkować Galę, a nawet jeśli, to nie wszyscy będą na niej zarabiać.