Wzdymacz gruszowy (Epitrimerus piri)

Biologia
Jest to roztocz z rodziny szpecielowatych o długości 0,15 mm. Ciało wzdymacza jest wrzecionowatego kształtu i ma dwie pary odnóży. Jaja są kuliste i bezbarwne. Zimują samice w spękaniach kory. Na przełomie marca i kwietnia wzdymacz gruszowy zasiedla pąki oraz zaczyna żerowanie na spodniej stronie blaszki liściowej, gdzie składa również jaja. W ciągu całego sezonu wegetacyjnego występują 3 pokolenia tego szkodnika.

Szkodliwość
Wzdymacz gruszowy żeruje na gruszach. Powoduje zniekształcanie blaszek liściowych, które się marszczą oraz zaginają do środka. Na spodniej stronie liści, na owocach oraz w zagłębieniach kielichowych powstają ordzawienia. W wyniku żerowania tego szpeciela, wzrost głównie młodych drzew może być znacznie zahamowany.

Zwalczanie
W celu określenia progu zagrożenia przez wzdymacza gruszowego, należy przed kwitnieniem na 10 losowy wybranych drzewach przejrzeć po 10 rozet liściowych. Próg zagrożenia wynosi średnio 30 osobników wdymacza na rozetkę. Określenie progu zagrożenia dla tego szkodnika jest trudne. Łatwiej jest obserwować liście. W przypadku stwierdzenia występowania 50% uszkodzonych liści wskazane jest przeprowadzenie zabiegu chemicznego. Obecnie do zwalczania tego szkodnika zarejestrowane są następujące preparaty:
- Bulldock 025 EC,
- Ortus 05 SC.
Przed zastosowaniem tych środków należy zapoznać się z etykietą-instrukcją stosowania dołączoną do opakowania.
 

×

×