Dlaczego nie było mnie na proteście?

Dzisiaj odbył się protest przed centrum logistycznym dużej sieci supermarketów. Zorganizował go Związek Sadowników RP, który wzywał "wszystkich, którym zależy na przetrwaniu i prowadzeniu w kolejnych latach gospodarstw" do udziału w nim. Związek rysował też wizję upadku "tysięcy gospodarstw" z powodów ekonomicznych, tj.: wzrostu kosztów produkcji i słabych cen sprzedaży. Na TSW Pan Prezes Maliszewski wspomniał również, że ten protest to szansa, dla tych wszystkich, którzy mówią, że są producentami deseru a nie przemysłu i dlatego na protesty pod przetwórniami nie chodzą, aby udowodnili poprzez swoje stawiennictwo na proteście, że naprawdę im zależy na deserze. Mi zależy, dlatego też wyjaśnię, dlaczego na proteście nie byłem, nie poparłem go, a nawet jestem przeciwny jego organizacji.

Pewnie zostanę tutaj zaraz zmieszany z błotem przez bardzo aktywnych komentujących, związanych z tą organizacją, jednak ośmielę się przedstawić swoje argumenty. Otóż osobiście prowadzę gospodarstwo sadownicze, produkujące jabłka deserowe. Dostrzegam wszystkie trudności ekonomiczne które stoją przed naszą branżą, dostrzegam pogarszające się warunki egzystencji wielu gospodarstw i też twierdzę, że "tysiące gospodarstw" upadnie. Jednak osobiście nie widzę w tym nic złego. Oczywiście to mogą być tragedie indywidualnych rodzin, ludzi, ale dla branży to będzie ulga.

Przez rok pisania tych artykułów namawiam wszystkich, którym ta produkcja nie wychodzi ekonomicznie, aby sobie odpuścili ją wreszcie. Naprawdę zrobiło się nas – sadowników – zbyt wielu. Znaczna część naszej branży ma problemy z produkcją, brak jej podstawowej wiedzy agrotechnicznej, znaczna część nie umie sprzedawać, zdobywać klientów. Nie ma najmniejszego sensu, aby ci ludzie dalej bawili się w sadownictwo, psując życie sobie, swoim rodzinom i rynek reszcie branży. Jednak oni dalej brną w tę produkcję deseru, jak stado owiec pędzące ku przepaści, nie potrafią się zatrzymać, muszą z tej przepaści spaść. Dlatego ci ludzie muszą zbankrutować, ich gospodarstwa muszą upaść. Dla branży, dla sadownictwa, dla reszty, która przetrwa, ich upadek będzie zbawieniem. Kłopoty naszej branży nie zaczęły się wczoraj, naprawdę było tak dużo czasu, aby podjąć decyzje o odejściu, o zmianie profilu chociaż, jednak ci ludzie dalej ślepo trwają przy pseudo produkcji deseru, licząc na jakiś cud, że ktoś za nich rozwiąże ich problemy. Są idealnym partnerem biznesowym (czy to w ogóle można nazwać biznesem?) dla przetwórni i sortowni. Niezależnie od proponowanych cen zawsze dostarczą towar, nawet za grosze, nawet poniżej kosztów, ale go przywiozą. Trwanie takich gospodarstw to patologia a ich upadek jest pożądany. Z tej branży naprawdę musi odejść sporo ludzi, skoro nie potrafią tej decyzji podjąć osobiście, to musi to za nich zrobić rynek. Przerażają mnie wszelkie próby ich ratowania, bo im szybciej oni skończą swoją działalność, tym prędzej rynek wróci do normy a ja chcę, aby on wreszcie wrócił do normy, bo chcę normalnie żyć z sadownictwa. Większość ludzi wskazuje na nadprodukcję jako przyczynę problemów naszej branży, ja natomiast bardziej widzę je w ludziach jacy zajmują się produkcją jabłek.

Drodzy Państwo, problem nadprodukcji można rozwiązać bardzo szybko, o ile branża składa się z rozsądnych ludzi, myślących biznesowo. Natomiast jeśli większość środowiska gospodarzenie traktuje jako swoją konieczność dziejową, jako misję uprawy ojcowizny, to problemu wielkości produkcji rozwiązać się nie da. Tutaj trzeba wymiany ludzi albo chociaż zmiany myślenia. Ta druga jest jednak nierealna, więc zostaje nam tylko wymiana ludzi. Obecny kryzys może do tego doprowadzić, może nareszcie pewna część z nas odejdzie z sadownictwa. Smutne, że nie z własnej woli, ale przymuszeni przez biedę.

×

×