Przebudzenie

Z bardzo wielu stron słyszę o tym, że sporo sadowników w nadchodzącym sezonie ma zamiar odpuścić sobie jakościową produkcję podstawowych odmian jabłek. To już nie są pojedyncze deklaracje, lecz naprawdę powszechne podejście. Nie wiem na ile się ono się ziści, ale bardzo cieszy, że ludzie idą po rozum do głowy. Oczywiście są sadownicy, którzy nie mają zamiaru brać się za produkcję przemysłu, bo całkiem nieźle zarabiają na produkcji deseru, w jednym sezonie więcej, w innym mniej, ale generalnie zarabiają i nie widzą potrzeby przestawiania się. Jednak dalej dla ogromnej części naszego środowiska alternatywą dla sortowni jest pobliski skup.

Wymagania sortowni rosną, rynek oczekuje co raz lepszych jakościowo owoców, to jest fakt a nie widzi mi się sortowni. Wyniki sortowania dają jednak wielu producentom do myślenia. Porównując je z cenami oferowanymi przez skupy albo bezpośrednio przez przetwórnie, to naprawdę w bardzo wielu przypadkach okazuje się, że bez sensu jest inwestować w jakość, lepiej pójść na tonaż i sprzedawać swoje jabłka na przemysł. Przejście na produkcję owoców do przetwórstwa ma wiele plusów, przede wszystkim ograniczamy koszty przechowywania, które ostatnio robią się horrendalnie wysokie. Ograniczamy ilość potrzebnych opakowań. Aczkolwiek największe oszczędności mamy na zmniejszeniu kosztów produkcji. Ochrona jabłek przed chorobami i szkodnikami staje się droższa z sezonu na sezon, nie dość, że rosną wymagania rynku i musimy inwestować w kolejne środki, których nasi ojcowie nie używali, to jeszcze same ceny tych środków wzrosły ostatnio dość znacząco i w sklepach nie zapowiadają obniżek. W takim wypadku przejście na produkcję surowca do przetwórstwa jest naprawdę racjonalnym rozwiązaniem, szczególnie jeśli mamy w sadzie dużo nasadzeń starszych i tańszych odmian. Wiadomo, że ciężko o jakość na drzewach kilkunastoletniego Ligola czy Jonagoreda, Gloster w ogóle stał się niesprzedawalny a na wymianę nasadzeń nie stać ludzi sprzedających swoje jabłka po 70 groszy. Jednak te same drzewa są w stanie dawać nam całkiem spory plon, który chętnie kupią przetwórnie. Zaznaczam tu od razu, że nie chodzi tylko o produkcję jabłek na koncentrat jabłkowy, ale także na soki NFC czy obieranie. Zachód wyrywa masowo Jonagoldy a tamte przetwórnie obierają głównie tę grupę odmian, więc zamiast zarzynać się, próbując osiągnąć 60 ton z hektara i 50% koloru ze starego Jonagoreda, to może produkować te odmiany z przeznaczeniem na obieranie? Tam kolor nie ma znaczenia, wtórniak przejdzie i niewielkie ordzawienie też, ważne aby korka nie było i znacznych deformacji kształtu. To samo tyczy się produkcji na NFC, duże przetwórnie w kraju i za granicą poszukują takiego surowca. Tutaj nawet grad nie stanowi wielkiego problemu, ważne aby owoce nie gniły. Oczywiście produkcja na koncentrat będzie dominowała, bo zbyt jest najłatwiejszy i wymagania najmniejsze (ale też i cena najniższa). Ostatnie lata pokazują, że nawet na tym da się zarobić. Produkcja jabłek przemysłowych jest naprawdę rozsądną alternatywą dla tej części naszej branży, która nie radzi sobie z produkcją wysokiej jakości albo ma sady, gdzie dominują nieatrakcyjne rynkowo odmiany. Wbrew temu co sądzi część branży, która podchodzi emocjonalnie do produkcji, to nie jest gorsze sadownictwo, to zwykły biznes. Stare rzymskie przysłowie mówi, że pieniądze nie śmierdzą, nieważne co robisz, ważne, że na tym zarabiasz. Ganić należy błędy, które prowadzą do uzyskiwania przemysłu w sadzie deserowym, ale docelowa produkcja owoców na cele przetwórcze, jest tylko inną gałęzią szeroko rozumianego sadownictwa. Osobiście nie mam zaufania do polityki zakładów przetwórczych, ale nawet biorąc pod uwagę skrajnie niekorzystne kształtowanie przez nich polityki cenowej, wydaje mi się, że produkcja przemysłu jawi się jako mniej ryzykowana niż produkcja deseru na sortownie po 70 groszy.

×

×